• صفحه اصلی
  • >
  • مصاحبه با قهرمان کشتی آقای مرتضی بنایی

مصاحبه با قهرمان کشتی آقای مرتضی بنایی

* لطفاً بیوگرافی خود را به طور کامل شرح دهید؟‎ ‎

من‎ ‎مرتضی‎ ‎بنایی‎ ،‎متولد ‎ ۱۳۲۰‎ اهل‎ ‎تهران‎ ‎ هستم.‏‎ ‎۷ساله‎ ‎بود م‎  ‎که‎ ‎از‎ ‎پشت‎ ‎بام‎ ‎منزلمان‎ ‎افتاد م‎ .‎از‎ ‎گوشم‎ ‎خون‎ ‎فراوانی‎ ‎آمد ‎ ‎و‎ ‎عفونت‎ ‎شد ید ‎ ‎کرد ‎ ‎د ر‎ ‎همین‎ ‎‎بود ‎ ‎که‎ ‎من‎ ‎ناشنوا‎ ‎شد م‎ ‎و‎ ‎تا‎ ‎سن‎ ۱۲‎سالگی‎ ‎د ر‎ ‎کنار‎ ‎باغچه‎ ‎بان‎ ‎د رس‎ ‎خواند م.‎

* شما به غیر از ورزش در چه زمینه ای فعالیت داشتید؟‎ ‎

حرفه ‎آموزی‎ ‎ناشنوایان‎ ‎د ر‎ ‎مرکز‎ ‎آموزش‎ ‎فنی‎ ‎و‎ ‎حرفه‎ ‎ای‎ .‎همچنین‎ ‎بند ه‎ ‎بازنشسته‎ ‎شرکت‎ ‎راه‎ ‎آهن‎ ‎هستم.‎

* ‎‎‎در مورد رشته ورزشیتان کمی توضیح دهید‎‎؟

من‎ ‎وقتی‎ ۱۳‎ساله‎ ‎بود م‎ ‎؛‎ ‎د ر‎ ‎آن‎ ‎زمان‎ ‎هیچ‎ ‎باشگاهی‎ ‎وجود ‎ ‎ند اشت‎ ‎و‎ ‎امکانات‎ ‎آن‎ ‎زمان‎ ‎بسیار‎ ‎کم‎ ‎بود ‎ .‎به‎ ‎همین‎  ‎خاطر‎  ‎د ر‎ ‎زور‎ ‎خانه‎ ‎کم‎ ‎کم‎ ‎به‎ ‎ورزش‎ ‎کشتی‎ ‎روی‎ ‎آورد ه‎ ‎و‎ ‎به‎ ‎آن‎ ‎مشغول‎ ‎شد م‎ .‎من‎ ‎د ر‎ ‎این‎ ‎ورزش‎ ‎مقامات‎ ‎زیاد ی‎ ‎بد ست‎ ‎آورد م‎ ‎و‎ ‎بسیار‎ ‎عاشق‎ ‎این‎ ‎رشته‎ ‎بود ه‎ ‎و‎ ‎هستم‎.

* ‎‎‎آیا شما در این رشته  مقامی هم کسب کردهاید ؟ درکجاها؟لطفاً به ترتیب توضیح دهید ؟

همانطور‎ ‎که‎ ‎گفتم‎ ‎د ر‎ ‎گذشته‎ ‎باشگاه‎ ‎ورزشی‎ ‎ناشنوایان‎ ‎وجود ‎ ‎ند اشت‎ ‎و‎ ‎من‎ ‎با‎ ‎عد ه‎ ‎ای‎ ‎از‎ ‎ناشنوایان‎ ‎د ر‎ ‎زور‎­‎خانه‎ ‎ورزش‎ ‎می‎کرد م‎ . ‎تا‎ ‎اینکه‎ ‎به‎ ‎د رخواست‎ ‎تعد اد ی‎ ‎از‎ ‎خارجیها‎ ‎به‎ ‎ورزش‎ ‎کشتی‎ ‎روی‎ ‎آورد م‎ ‎و‎ ‎برای‎ ‎اولین‎ ‎بار‎ ‎د ر‎ ‎المپیک‎ ‎ورزشی‎ ‎ناشنوایان‎ ‎سال‎ ۱۹۶۵‎میلاد ی‎ ‎د ر‎ ‎واشنگتن‎ ‎آمریکا‎ ‎،‎ ‎شرکت‎ ‎کرد م‎ ‎و‎ ‎د ر‎ ‎رشته‎ ‎کشتی‎ ‎فرنگی‎ -‎آزاد ‎ ‎رتبه‎ ‎د وم‎ ‎را‎ ‎کسب‎ ‎کرد ه‎ ‎و‎ ‎صاحب‎ ‎مد ال‎ ‎نقره‎ ‎شد م‎. ‎د ر‎ ‎سال‎ ۱۹۶۹‎میلاد ی‎ ‎نیز‎ ‎د ر‎ ‎مسابقات‎ ‎یوگسلاوی‎ ‎رشته‎ ‎کشتی‎ ‎فرنگی‎ -‎آزاد ‎ ‎مد ال‎ ‎نقره‎ ‎را‎ ‎از‎ ‎آن‎ ‎خود ‎ ‎نمود م‎. ‎د ر‎ ‎سال‎ ۱۹۷۱‎میلاد ی‎ ‎د ر‎ ‎مسابقات‎ ‎قهرمانی‎ ‎کشوری‎ ‎د ر‎ ‎رم‎ ‎و ایتالیا‎ ‎مقام‎ ‎اول‎ ‎را‎ ‎کسب‎ ‎کرد ه‎ ‎و‎ ‎به‎ ‎مد ال‎ ‎طلا‎ ‎نائل‎ ‎آمد م‎. ‎ د ر‎ ‎سال‎ ۱۹۷۳‎میلاد ی‎ ‎د ر‎ ‎المپیک‎ ‎ورزشی‎ ‎جهانی‎ ‎ناشنوایان‎ ‎د ر‎ ‎کشور سوئد ‎‎،‎‎ رشته‎ ‎کشتی‎ ‎فرنگی‎ -‎آزاد ‎ ‎مقام‎ ‎سوم‎ ‎را‎ ‎بد ست‎ ‎آورد م‎. ‎البته‎ ‎باید ‎ ‎یاد ‎ ‎آور‎ ‎شوم‎ ‎که‎ ‎د ر‎ ‎سال‎ ۱۹۶۸‎میلاد ی،‎ ‎بازی‎ ‎د وستانه‎‎ای‎ ‎با‎ ‎شوروی‎ ‎د اشتم‎ ‎؛‎ ‎که‎ ‎از‎ ‎این‎ ‎مسابقه‎ ‎سربلند ‎ ‎بیرون‎ ‎آمد م‎ .‎د ر‎ ‎کشور‎ ‎عربستان‎ ‎نیز‎ ‎بازی‎ ‎د وستانه‎‎ای‎ ‎برگزار‎ ‎شد ‎ ‎و‎ ‎من‎ ‎برند ه‎ ‎این‎ ‎مسابقه‎ ‎بود م‎ ‎و‎ ‎نشان‎ ‎افتخار‎ ‎را‎ ‎نیز‎ ‎د ریافت‎ ‎کرد م‎ .‎د ر‎ ‎آن‎ ‎زمان‎ ‎آقای‎ ‎کریم‎ ‎رئیسی‎‎نیا‎ ‎به‎ ‎عنوان‎ ‎د اور‎ ‎بین‎ ‎من‎ ‎و‎ ‎رقیبم «‏‎ ‎ایلچی‎ ‎کبیر‎‎‏« ناشنوا »‏‎ ‎د اوری‎ ‎ ‎می‎نمود ‎ ‎که‎ ‎بعد ‎ ‎از‎ ‎اتمام‎ ‎مسابقه‎ ‎او‎ ‎د ست‎ ‎مرا‎ ‎به‎ ‎منزله‎ ‎قهرمانی‎ ‎بالا‎ ‎گرفت.‎

* آیا شما تختی را‎‎ میشناسید و با ایشان هم دوره بوده اید ؟

‎بله‎ ‎ایشان‎ ‎د ر‎ ‎همسایگی‎ ‎ما‎ ‎بود ند ‎ ‎و‎ ‎ما‎ ‎د ر‎ ‎کنار‎ ‎هم‎ ‎ورزش‎ ‎کشتی‎ ‎را‎ ‎انجام‎ ‎می‎د اد یم‎. ‎د ر‎ ‎ضمن‎ ‎د ر‎ ‎شرکت‎ ‎راه‎ ‎آهن‎ ‎نیز‎ ‎با‎ ‎هم‎ ‎همکار‎ ‎بود یم‎ .‎

* ایشان چطور انسانیبودند از شخصیتشان کمی بگویید؟‎ ‎

مرحوم‎ ‎تختی‎ ‎انسان‎ ‎متد ین‎ ‎و‎ ‎شریفی‎ ‎بود ند ‎. ‎قلبش‎ ‎پاک‎ ‎بود ‎. ایشان‎بی‎‎ریا‎ ‎و‎ ‎د وست‎ ‎د اشتنی‎ ‎بود ند ‎ ‎و‎ ‎پرچم‎ ‎ایران‎ ‎را‎ ‎افتخار‎ ‎میهن‎ ‎می‎د انستند ‎ ‎و‎ ‎هیچ‎ ‎وقت‎ ‎بین‎ ‎ناشنوا‎ ‎و شنوا‎ ‎فرقی‎ ‎قائل‎ ‎نبود ند ‎ ‎و‎ ‎با‎ ‎همه‎ ‎یکسان‎ ‎برخورد ‎ ‎کرد ه‎ ‎و‎ ‎خیلی‎ ‎به‎ ‎فقیران‎ ‎کمک‎ ‎می‎کرد ند ‎. ‎اما‎ ‎ناگهان‎ ‎عرصه‎ ‎زند گی‎ ‎بر‎ ‎ایشان‎ ‎تنگ‎ ‎شد ‎ ‎و‎ ‎او‎ ‎را‎ ‎از‎ ‎ما‎ ‎گرفت‎ ‎و‎ ‎من‎ ‎د ر‎ ‎مراسم‎ ‎فوت‎ ‎ایشان‎ ‎حضور‎ ‎د اشتم‎ ‎و‎ ‎قبر‎ ‎ایشان‎ ‎د ر‎ ‎محلی‎ ‎به‎ ‎نام‎ ‎ابن‎ ‎بابویه‎ ‎است‎ .‎روحش‎ ‎شاد ‎

* ‎‎‎در مورد باشگاه و سال تأسیس آن کمی توضیح دهید ؟

اولین‎ ‎باشگاه‎  ‎د ر‎ ‎خیابان‎ ‎شهد ا‎ ‎‏(‏‎ ‎ژاله‎ ‎سابق‎ ‎‏)‏‎ ‎بود ‎ ‎که‎ ‎قبل‎ ‎از‎ ‎انقلاب‎ ‎به‎ ‎ما‎ ‎د اد ه‎ ‎شد ‎. ‎ما‎ ‎د ر‎ ‎این‎ ‎باشگاه‎ ‎د ر‎ رشته‎‎های‎ ‎مختلفی‎ ‎فعالیت‎ ‎می‎کرد یم‎ .‎بعد ‎ ‎از‎ ‎آن‎ ‎که‎ ‎د ید ند ‎ ‎به‎ ‎ورزش‎ ‎علاقه‎ ‎د اریم‎ ‎و‎ ‎باشگاه‎ ‎هم‎ ‎د ر‎ ‎رشته‎‎های‎ ‎مختلف‎ ‎جای‎ ‎مناسبی‎ ‎ند ارد ‎ ‎قول‎ ‎د اد ند ‎ ‎که‎ ‎فقط باشگاهي‏‎ ‎مخصوص‎ ‎ناشنوایان‎ ‎بسازند ‎ ‎بالاخره‎ ‎د ر‎ ‎سال‎ ۱۳۵۹-۱۳۵۸ ‎باشگاهی‎ ‎‎ ‎هم‎ ‎مختص‎ ‎ناشنوایان‎ ‎د ر‎ ‎تهران‎ ‎افتتاح‎ ‎گرد ید. ‎

  ‎

* در مورد جبار باغچه‎‎بان اگر سخنی  دارید بفرمایید؟‎ ‎

من‎  ‎تا‎  ‎سن‎ ۱۳‎ سالگی‎  ‎شاگرد ‎ ‎ایشان بود م‎ . ‎ایشان‎ ‎آنقد ر‎ ‎لطف‎ ‎د اشتند ‎ ‎که‎ ‎هیچ‎ ‎وقت‎ ‎نمی‎‎توانم‎ ‎فراموش‎ ‎کنم‎ ‎و‎ ‎هر‎ ‎چه‎ ‎از‎ ‎ایشان‎ ‎بگویم‎ ‎باز‎ ‎هم‎ ‎کم‎ ‎گفته‎‎ام‎. ‎ انسانی‎ ‎پاک‎ ‎و‎ ‎مؤد ب‎ ‎بود ند ‎ ‎و‎ ‎اد ب‎ ‎را‎ ‎به‎ ‎بچه‎ها‎ ‎آموختند ‎ .‎ایشان‎ ‎همیشه‎ ‎امید وار‎ ‎بود ند ‎ ‎که‎ ‎روزی‎ ‎ناشنوایان‎ ‎از‎ ‎افراد ‎ ‎عاد ی‎ ‎پیشی‎‎گیرند ‎ ‎و‎ ‎قله‎ ‎افتخار‎ ‎را‎ ‎طی‎ ‎کنند ‎. ‎ایشان‎ ‎مثل‎ ‎پد ر‎ ‎بود ند ‎.‎ د لسوز‎ ‎مهربان،‎ ‎پد رانه‎ ‎بچه‎‎ها‎ ‎را‎ ‎تربیت‎ ‎می‎کرد ‎ .‎کتک‎ ‎زد نش‎ ‎هم‎ ‎مهربان‎ ‎بود ‎.‎‏ ایشان‎ ‎یکی‎ ‎از‎ ‎شیوه‎ ‎د رس‎ ‎د اد نشان‎ ‎قرقره‎ ‎کرد ن‎ ‎آب‎ ‎بود ‎ ‎که‎ ‎ما‎ ‎معانی‎ ‎حروف‎ ‎را‎ ‎خوب‎ ‎بفهمیم‎ . ‎جد ا‎ ‎شد ن‎ ‎از‎ ‎ایشان‎ ‎خیلی‎ ‎د شوار‎ ‎بود ‎ .‎زمانی‎ ‎که‎ ‎ایشان‎ ‎فوت‎ ‎کرد ند ‎ ‎من‎ ‎حضور‎ ‎د اشتم‎ ‎و‎ ‎آرامگاه‎ ‎پاک‎ ‎ایشان‎ نزد يك‎ ‎آرامگاه‎ ‎مرحوم‎ ‎تختی‎ ‎د ر‎ ‎ابن‎ ‎بابویه‎ ‎است‎ . ‎خد اوند ‎ ‎غرق‎ ‎رحمتش‎ ‎کند ‎.‎

* در مورد فعالیت گذشته خودتان در انجمن خانواده ناشنوایان کمی برای ما بگویید؟‎ ‎

من‎ ‎د ر‎ ‎گذشته‎ ‎که‎  اين ‎انجمن‎ ‎د ر‎ ‎خیابان‎ ‎پاسد اران‎ ‎قرار‎ ‎د اشت‎ ‎فعالیت‎ ‎چند انی‎ ‎ند اشتم‎ ‎اما‎ ‎گهگاهی‎ ‎به‎ ‎آنجا‎ ‎سر‎ ‎می‎زد م‎ ‎و‎ ‎کمکشان‎ ‎می‎کرد م‎ .‎

          * درباره مجله آوای نگاه چه صحبتی دارید ؟‎ ‎

من‎ ‎به‎ ‎عنوان‎ ‎یک‎ ‎فرد ‎ ‎ناشنوا‎ ‎افتخار‎ ‎می‎‎کنم‎ ‎که‎ ‎ما‎ ‎هم‎ ‎حق‎ ‎انتخاب‎ ‎د اریم‎ ‎و‎ ‎می‎توانیم‎ ‎به‎ ‎آیند ه‎ ‎آنان‎ ‎برسیم‎ ‎و‎ ‎اطلاع‎ ‎رسانی‎ ‎کنیم‎ .‎خیلی‎ ‎جالب‎ ‎است‎ ‎اولین‎ ‎باری‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎چنین‎ ‎مجله‎ ‎با‎ ‎ذوق‎ ‎و‎ ‎زیبایی‎ ‎می‎‎بینم‎ ‎که‎ ‎از‎ ‎مشکلات‎ ‎و‎ ‎د رد ها‎ ‎سخن‎ ‎می‎‎گوید ‎ .‎خوشحالم‎ ‎که‎ ‎‎میتوانیم‎ ‎چاره‎ای‎ ‎بیند یشیم‎ . ‎مرحبا‎ ‎بر‎ ‎همت‎ ‎شما‎.‎

* اگر نظر و پیشنهادی دارید بفرمایید با کمال میل پذیرا هستیم؟

د لم‎ ‎میخواهد ‎ ‎اولاً‎ ‎شما‎ ‎جوانان‎ ‎موفق‎ ‎به‎ ‎کارتان‎ ‎اد امه‎ ‎د هید ‎ ‎و‎ ‎من‎ ‎شاهد ‎ ‎موفقیت های‎ ‎روز‎ ‎افزون‎ ‎شما‎ ‎باشم‎ ‎طوری‎ ‎باشد ‎ ‎که‎ ‎همه‎ ‎ملت‎ ‎به‎ ‎شما‎ ‎جوانان‎ ‎غیور‎ ‎غبطه‎  ‎بخورند ‎ ‎و‎ ‎پیشنهاد ‎ ‎من‎ ‎اینکه‎ ‎لطفاً‎ ‎از‎ ‎پیشکسوتان‎ ‎ورزش‎ ‎ناشنوا‎ ‎که‎ ‎از‎ ‎قلم‎ ‎افتاد ه اند ‎ ‎یاد ی‎ ‎کنید ‎ ‎تا‎ ‎آنها‎ ‎هم‎ ‎شاد ‎ ‎شوند ‎ ‎خیلی‎ ‎ممنون‎.‎

* در آخر ضمن تشکر از شما که در مصاحبه ما شرکت کردید لطفاً کلام آخرتان را بفرمایید؟

بسیار‎ ‎سپاسگزارم‎ ‎که‎ ‎از‎ ‎من‎‎یاد ی‎ ‎کرد ید ‎ ‎و‎ ‎با‎ ‎من‎ ‎مصاحبه‎ ‎فرمود ید ‎. ‎خیلی‎ ‎خوشحالم‎ ‎و‎ ‎به‎ ‎خود م‎ ‎می بالم‎ ‎که‎ ‎د ر‎ ‎کنار‎ ‎شما‎ ‎هستم‎. ‎خسته‎ ‎نباشید ‎ ‎می‎‎گویم‎ ‎و‎ ‎موفقیت‎ ‎شما‎ ‎را‎ ‎آرزومند م‎ .‎موفق‎ ‎و‎ ‎پیروز‎ ‎باشید ‎.‎‎

مصاحبه گر: بهناز ستود ه و سميرا خلج