به گزارش خبرگزاری فارس، پویش«معلولین در اولویت تزریق واکسن کرونا قرار گیرند» از سوی جامعه افراد دارای معلولیت کشور، انجمن‌ها و فعالان اجتماعی این حوزه داغ شد، آنها خواستار در اولویت قرار گرفتن تزریق واکسن کرونا هستند تا از آسیب‌های این ویروس جهش یافته در کشور مصون بمانند.
این قشر از جامعه معتقدند به واسطه سیستم ایمنی ضعیف و مشکلات جسمی بیش از هر طیفی دیگر از جامعه در معرض ابتلا به کرونا قرار دارند، تا آنجا که بسیاری از آنها چندین بار به کووید۱۹ مبتلا و حتی برخی از آنها نیز راهی دیار ابدی شده‌اند. پس از داغ شدن موضوع واکسیناسیون کرونا برای افراد دارای معلولیت، فارس من مصمم شد تا میزگردی را برپا و مدیران مجموعه‌های مختلف این گروه از جامعه را گرد هم آورد، متن زیر حاصل این میزگرد است، با هم آن را می‌خوانیم؛
معلولین جامعه نیازمند توجه بیشتر برای تزریق واکسن کرونا
شهرام مبصر، دارای معلولیت ضایعه نخاعی و مدیر عامل موسسه پیام آوران ساحل امید:
در ابتدای آغاز واکسیناسیون، افراد دارای معلولیت ساکن در آسایشگاه‌ها وخوابگاه‌های تحت مسئولیت بهزیستی واکسیناسیون شدند. اما افرادی که دارای معلولیت بوده و در جامعه حضور دارند با توجه به آسیب پذیری بالا و سیستم ایمنی که قطعا بدلیل مشکلات ناشی از معلولیت نسبت به عموم جامعه ضعیف تر بوده متأسفانه در این مورد مغفول مانده‌اند.
بطور مثال افراد دارای معلولیت جسمی حرکتی مجبورند دستشان را به عصا و یا به ویلچر بزنند، یا دوستان نابینای ما برای هدایت‌شان سطوح را باید لمس کنند، یا بچه‌های طیف اوتیسم و یا سندروم داون که به نوعی دچار کم توانی ذهنی هستند، قاعدتاً توجیه کردن این بچه‌ها برای رعایت مسائل بهداشتی بسیار سخت است. در نتیجه با همکاری مؤسسات و فعالان اجتماعی این حوزه نامه‌ای برای وزارت بهداشت تهیه کردیم که درخواست داشته باشیم برای افراد دارای معلولیت اولویت گذاری کنند که بنده این نامه رو بدست خانم کردی رساندم و ایشان زحمت ثبتش را کشیدند.
رتبه معلولان در جامعه روز به روز پایین می‌آید
کامران عاروان، مدیر عامل جامعه معلولان ایران:
بچه‌های دارای معلولیت یک دغدغه ندارند، بلکه دارای مجموعه‌ای از دغدغه‌های مختلف هستند که آنها را درگیر کرده و بحران‌هایی که اتفاق می افتد این دغدغه‌ها را افزایش می‌دهد. در توان بخشی، حوزه معیشت و بهداشت وسلامت، اشتغال و توانبخشی و…، اینها باعث می‌شود فرد معلول از آن خطی که هست عقب‌تر برود. یعنی اگر برای افرادی که دارای معلولیت نیستند و کار می کنند یک حقوق ۱۰میلیون تومانی تعریف کنید، آن وقت برای فرد معلولی که در ماه ۱۳۵ هزار تومان مستمری می‌گیرد چه می‌خواهید تعیین کنید؟
اگر شما می‌بینید وضعیت یک فرد معلول این قدر نابسامان شده که مسکن ندارد، مناسب سازی شهری درست نیست خیلی از امکانات که در شهر هست دسترس پذیر نیست، علی رغم اینکه در دانشگاه تحصیل کرده و رتبه بالایی دارد اما نمی تواند حتی در دانشگاه فرهنگیان درس بخواند یا معلم شود، تمام اینهاست که باعث می‌شود رتبه معلولان در جامعه از آن که هست پایین‌تر و نازل‌تر شود.
معلولان را دریابید، روزگار سختی دارند!
بعضی‌ها فکر می‌کنند معلولان در برج های بزرگی نشسته و وضع مالی آنها بسیار مطلوب است، اما این گونه نیست. مثلا ویلچری که قبلا با ۵۰۰ هزار تومان می شد تدارک دید الان ۴ یا ۵ برابر شده اما بودجه هایی که مربوط به حوزه معلولین هست فقط ۲ برابر شده. یعنی مابقی آن را خانواده یا خود فرد معلول باید تهیه کند! می‌دانید اگر یک فرد معلول دچار زخم بستر یا عفونت های ادراری، مثانه و کلیه شود، چه اتفاقی خواهد افتد؟
خوراک و مواد غذایی یک فرد معلول چگونه تأمین می شود؟ اکثر بچه های دارای معلولیت کمبود کلسیم دارند،کمبود خون دارند، رشد ماهیچه ای ندارند، تغذیه نامناسب دارند و حتی دچار سوتغذیه اند، بخاطر چه؟ به خاطر عدم رسیدگی‌‌هایی که سازمان‌های دولتی متولی دارند و مشکلات خیلی زیاد است.
کودکان مبتلا به سندروم داون ریه‌های ضعیفی دارند
هاشمیان مادر سندروم داون، مدیر موسسه نور آسمانی و فعال در حوزه سندروم داون:
من امروز زبان گویای بچه های سندروم داون هستم، بچه‌هایی که شاید نمی شود نام آنها را معلول گذاشت، ویژگی شان این هست که یک کروموزوم از ما بیشتر دارند. این کروموزوم به معنای عشق و محبت است، مهرورزی و هرچیزی که بتوان عشق و محبت تعبیرکرد. یکی از این حقی که از این بچه ها گرفته شده است همین نادیده گرفتن این بچه هاست.
ما متأسفانه خانواده‌هایی را سراغ داریم که نمی‌گذارند فرزندان دارای سندورم داون بیرون از خانه بیایند! چرا که آنها این شیوه از زندگی را نمی‌پسندند و من همچنان تلاش می‌کنم که ارتباط برقرار کنم. مادر می گوید پدر راضی نمی‌شود اما مطمئنم یک روزی قبول می‌کنند این کار را. ما باید زبان گویای بچه هایی باشیم که پروتکل بهداشتی‌شان را نمی‌توانند رعایت کنند و سیستم دفاعی بچه های من خیلی پایین هست و دچار ریه‌های ضعیف هستند و اینها باید جز اولویت ها در تزریق واکسن کرونا قرار بگیرند.
اوتیسیم دردی است حتی بالاتر از معلولیت و یا سندروم داون…
کیاندخت صالحی، مادر یک فرد دچار اوتیسیم،مدیر موسسه میتا، فعال در حوزه اوتیسم:
همان مشکلاتی که تمام معلولیت های کشور دارند اوتیسم هم دارند بلکه خیلی بیشتر چون در ظاهر مشخص نیست، هیچوقت نمی توانید بفهمید یک پسری که وسط خیابان داد و بیداد می کند یا بالا وپایین می پرد، نگاهی که بقیه به سمت او می کنند چقدر آزاردهنده تراز افراد سندروم داون یا با معلولیت جسمی است چرا که هیچ کس نمی تواند بفهمد. چون قیافه او که سالم است، پس این حرکات برای چیست؟ به همین خاطر است که خانواده‌های ما ترجیح می دهند بچه ها رو حبس خانگی کنند!
اوتیسم معضلاتی دارد که باعث می شود خانواده واقعاً به استیصال برسد، همسایه ها شکایت دارند چرا بچه ات سروصدا می‌کند؟ خود بچه دنیایی از معضلات دارد سروصدا واقعا این بچه ها رو آزار می دهد تاحدی که به جنون برسند. ماشینی که از خیابان و کوچه عبور می کند بچه را از خواب بیدار می کند و باعث می شود انقدر فریاد بزند تا خودش خسته و آرام شود.
معضلات اوتیسم معضلات همه معلولان است به علاوه هزاران و هزار مشکل معلولان دیگر، برای اینکه فرهنگ سازی نمی‌شود برای معلولان چه اوتیسم و چه دیگر معلولین، مثل درست ارتباط برقرار کردن با معلولین در جامعه این کار کار رسانه‌ها و سازمان‌های متولی است.
انگار که ناشنوایان برای دولت، آدم‌های اضافی هستند
عابدین زاده، رئیس هیئت مدیره انجمن خانواده ناشنوایان:
ما سکوت می‌کنیم مثلا همین مناسب سازی‌ها و اینکه مترجم‌های صدای و سیما تخصصی نیستند و نمی‌توانند به صورت تخصصی زبان اشاره را ترجمه کنند. چندین بار به بهزیستی و صدا و سیما اعتراض کردیم و جواب ندادند.انگار که ناشنوایان برای دولت آدم‌های اضافی هستند و ما احساس می کنیم که مزاحم شما هستیم.
در این چند سال تلاش کردیم زبان اشاره را به رسمیت بشناسانیم. اما برخی می‌گویند که زبان اشاره چیست؟ چرا شما دستهایتان را بازی بازی می‌دهید، بروید کاشت حلزون انجام دهید تا مشکلاتتان حل شود! اما باید بگویم کاشت حلزون یک ابزار خارجی است و ما نیازمند گفتار درمانی هستیم با کلی هزینه ای که باید پرداخت کنیم.
فرد ناشنوا نمی‌تواند همراه ماسک کاشت حلزون را داشته باشد . هر کس کار خودش را می‌کند، دولت، وزارت بهداشت و تمامی ارگان‌ها، و کسی هم به ما توجه نمی‌کند، از همه مظلوم‌تر ناشنوایان هستند چرا که راه ارتباطی ندارند و باید مترجم استخدام کنند، آن هم مترجم‌هایی که نمی‌توانند در ایام کرونا ماسک بزنند. البته ما گفتیم که برای واکسیناسیون، مترجم‌ها نیز در اولویت باشند اما آیا چیزی در نظر گرفته اند؟
«فارس من»کتابخانه نابینایان رودکی را نجات داد
مجید سرایی، نابینا و خبرنگار:
از خبرگزاری فارس به واسطه ایجاد چنین فضایی سپاسگزارم، فارس من توانست در خصوص نجات کتابخانه نابینایان رودکی و موفق بودن این سوژه به ما کمک کند.
افراد دارای آسیب بینایی چه بر اثر ژنیتک، حادثه، مشکلات شهری و فرهنگی که دارند مختص خودشان است. موضوع واکسیناسیون برای ما دارای اهمیت است و می‌خواهیم به ما توجه شود. این ویژه‌نگری نیست بلکه توجه ویژه است چون دلیل ویژه دارد ما می‌گوییم در اولویت قرار بگیریم چرا که دسترسی شهروندان معلول به مراکز با دشواری همراه است و با کلی موانع در زمان خروج از منزل همراه هستند.
در حوزه نابینایان برای واکسیانسیون کردن، سایتی معرفی شده که ثبت نام شود و دوستان منتظر پیامک باشند. در حالی که سایت برای افراد نابینا مناسب سازی نشده است. شخص من برای اینکه کاربر رایانه باشم نیازمند نرم افزارهایی هستم که صفحه خوان باشد. ما فریاد می زنیم که شما وقتی وبسایتی را طراحی می‌کنید با کمترین هزینه می‌تونید مناسب سازی کنید و این سایت آن طور نیست و نابینایان نمی‌توانند به درستی از آن استفاده کنند.
توپ را در زمین بهزیستی نیاندازید!
مسئولین باید پیگیری کنند و توپ را در زمین بهزیستی نیاندازند چرا که برای کم کردن سنگینی مسئولیت را گردن بهزیستی می‌ندازند. درست است بهزیستی نهاد کمک هست اما نمی شود تنها باشد.
صدا وسیما، تصویر زشتی را از معلولان به نمایش می‌گذارد
مهدیه کردی، معلول جسمی حرکتی و خبرنگار:
من به عنوان نماینده قشری صحبت می‌کنم که کمترین سهم را از امکاناتی که در جامعه هست دارند. جامعه معلولین ما یک نهاد پیگیر مشکلاتشان دارند به نام سازمان بهزیستی که به نظر من جزء ضعیف ترین سازمان‌هایی هست که در کشور فعالیت می‌کند.
تمام وظیفه ای که به این سازمان محول شده این هست که یک پرونده برای کسانی که معلول هستند تشکیل دهد، هر نوع معلولیتی با هر شدتی، هر نوع وضعیتی که داشته باشند؛ فرهنگی،مالی ،خانوادگی… و نهایتا یک مستمری ناچیزی به آنها پرداخت می‌شود.
ما یک رسانه ملی داریم؛ صدا و سیما که من به شدت از عملکرد صدا و سیما انتقاد دارم. تنها ظاهری که صدا و سیما از فرد معلول نشون می‌دهد در برنامه های مستند، فیلم ها سریال های تلویزیونی یا هر نوع برنامه ای که دارد این است که یک برنامه ای درست کند و یک نفر از این قشر را بنشاند و نشان بدهد تا مردم گریه کنند و کمک کنند، یا اینکه یک سریالی بسازند که یک نفر در بدترین شرایط باشد، یعنی خبیث ترین انسان را به تصویر بکشد و آخرش تبدیل شود به یک نفر که نشسته روی ویلچر.
این بدترین ظلمی ست که ما می‌توانیم در حق یک فرد معلول بکنیم، اینکه ما نشان می دهیم شما که دزدی می‌کنید، قتل می‌کنید، تجاوز می‌کنید، بعد آخرش خدا می خواهد شما را مجازات کند تبدیل می‌شوید به آدمی که روی ویلچر نشسته است، این یعنی به خفت کشاندن یک فرد معلول، زیر سوال بردن معلولیت فردی که ممکن است در شرایطی که برایش پیش آمده اصلا دخیل نبوده؛ یا تصادفی بوده یا بیماری زمینه ای، که مقصر این هم ضعف فرهنگی جامعه ماست.
در حوادث جاده ای هم خود شرکت های خودروسازی مقصر خیلی از معلولیت هایی هستند که ما می‌بینیم، وزارت راه و شهرسازی مقصر خیلی از معلولیت‌هاست. اما معلولیت از نظر صدا و سیمای ما یعنی مجازات تمام ظلم هایی که کردید، شما به خاطر کاری مجازات می شوید که مقصرش بودید.
چرا مجلس نباید بداند چه بلایی بر سر قانون حمایت از معلولان آمده است؟
شهرام مبصر:
قانون جامع حمایت از معلولان در اردیبهشت ۸۳ به تصویب رسید با ۱۶ ماده که مشکلات زیادی داشت. انجمن ها و فعالان اجتماعی این حوزه در طی این سال ها بسیار اعتراض کردند و تلاش کردند تا نشان دهند که این مجموعه قوانین دارای ایراداتی است و باید برطرف و جامع تر شود. بعد از تلاش های بسیار این قانون بازنگری شد و پس از کش و قوس های فراوان بلاخره در سال ۹۶ مجددا این قانون به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. اما هنوز دارای نقص است و جامع نیست.
بطور مثال براساس این قانون، سازمان صدا و سیما موظف است ۵ ساعت از مفیدترین و پر بینننده ترین زمان ها را در هفته برای نشان دادن توانایی های افراد دارای معلولیت اختصاص دهد، نه برنامه هایی که در آن موزیک غمگین می گذارند و مجری به همراه همراه فرد معلول گریه می کند و سعی می کند اشک مردم را هم در بیاورد!
ما ورزشکار دارای معلولیت داریم، نخبه علمی، فرهنگی و اجتماعی دارای معلولیت داریم، می خواهم بگویم معلولیت ممکن است برای هر کسی با هر سن و سالی و در هر پست و مقامی اتفاق بیفتد. آن هم در تمام جاده ها و خیابان های ما که بستر حادثه اند. من در در یک حادثه دچار ضایعه نخاعی شدم، آن هم در چند ثانیه و در اثر یک خطای انسانی. پس معلولیت هر لحظه در کمین مردم است.
حرف ما این است که مجلسی که قانون حمایت از معلولان را تصویب می‌کند آیا نباید بداند که سرانجام آن به کجا رسیده است؟ البته قوه قضاییه نیز به عنوان ناظر بر تخلفات باید ورود کند و بررسی کند چرا اجرای قانون حمایت از حقوق معلولان بر روی زمین مانده است؟
شهرهای ما مناسب سازی نیستند، به کجا شکایت کنیم؟
دانشگاه ها، بانک ها و هیچ کجا مناسب سازی نیست و جایی هم برای پیگیری نیست، سازمان بهزیستی و دولت ضعیف عمل می‌کند. سازمان بهزیستی با پتانسیل اندک، جامعه هدف گسترده دارد، کودکان کار، زنان سرپرست خانواده، افراد دارای معلولیت و … که هر کدام از این ها یک قصه جداگانه دارد، بهزیستی باید بسیار قوی تر کار کند.
مستمری که در قانون آمده است هر سال طبق پایه اداره کار باید به معلولان حقوق پرداخت شود، ایا امروز این گونه است؟ از طرفی دیگر همین قانون حمایت از معلولان شهرداری ها را مکلف به اجرای مناسب سازی و دسترس پذیری معابر، اماکن و سیستم حمل و نقل عمومی کرده است و شهرداری ها باید از این قانون تبعیت کنند، ما امروز قانون داریم اما اجرای قانون ضعیف است!
قوه قضاییه و دادستان به عنوان مدعی العموم باید به این موضوع ورود کنند. باید یک سازمان یا مرجعی یا کارگروهی یا هر چه که اسم آن را می گذارند بر اجرای درست مناسب سازی و یا حتی قانون حمایت از معلولان نظارت کند.
بحث ما نظارت و آموزش است. یک خبرنگار اگر قصد دارد ورود کند به این قضیه باید قبلش آموزش ببیند. یک خبرنگار اقتصادی نمی تواند به این موضوع ورود کند. یک نویسنده هم همین طور؛ مگر اینکه تحقیق کنند، ولی متاسفانه نمی کنند! و جالب است صدا و سیما چگونه به بعضی برخورد های سخیف مجری ها اجازه می دهد. همه حرف ما این است که اگر قانون به درستی اجرا شود و نظارت درست بر آن باشد قاعدتا صدا و سیما هم چنین کاری نمی کند.
تقاضای تشکیل فراکسیون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت در مجلس شورای اسلامی دهم
ضمن اینکه همانطور که در ادوار مختلف مجلس شورای اسلامی، فراکسیون حمایت از حقوق معلولان داشته ایم و با توجه به تصویب قانون حمایت از حقوق افراد دارای و با عنایت به پیوستن کشورمون به کنوانسیون بین المللی حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت، الان هم از نمایندگان محترم و به ویژه آقای دکتر قالیباف ریاست محترم مجلس شورای اسلامی دهم تقاضا داریم تا هر چه زودتر به منظور پیگیری و نظارت بر روند اجرای این قانون، نسبت به “تشکیل فراکسیون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت” در مجلس شورای اسلامی اقدام کنند.
قوه قضاییه به موضوع استخدام معلولان در ادارات و سازمانها ورود کند
کامران عاروان، مدیر عامل جامعه معلولان ایران:
واقعیت آن است که ساختار سازمان بهزیستی متناسب با شرایط روز جامعه نیست و تغییر و تکامل پیدا نکرده است و بسیاری از مسائل را نتوانتسته اند درک کنند. مدیرانی که آنجا هستند بعضا به مشکلات اجتماعی اشراف کامل نداشته باشند از این رو است که بهزیستی امروز دچار یک سری ناکارآمدی‌ها شده است.
امروز بهزیستی تمامی موضوعاتی که ما با آن روبرو هستیم را پوشش کامل نداده و نمی دهد، شما می روید شهرهای جنوبی و حتی جنوب شرق کشور در سیستان و بلوچستان می بینید که تعداد بسیاری معلول وجود دارد که حتی نتوانسته اند تحت پوشش بهزیستی قرار بگیرند و یا حتی پشت نوبت قرار دارند.
ما همه درد مشترک داریم،چه اوتیسم، چه سندروم داوم و یا هر مشکل دیگری، همه را درک می کنیم، با آنها زندگی کرده ایم و می توانم بگوییم که آنها را درک می کنیم. قانون ما دارای نواقصی است برای معلول خفیف چیزی ندیده است، برای دختری که دارای مچ دست نیست و حتی یک پسری پیدا نمی شود با او ازدواج کند قانون هم به او خدماتی ارائه نمی دهد. عملا او را رها کرده است، نه به او شغل می دهند و نه کاری دیگر. حتی در آزمون های استخدامی او را رد می کنند!
قوه قضاییه به نظر من باید به موضوع استخدام معلولان در ادارات و سازمانها ورود کند، اگر مدیری از آن قانون ۳درصدی استخدام معلولان سر باز بزند، قوه قضاییه باید با او برخورد کند! این اقدامات به تقویت روحیه و جایگاه معلولان کمک می کند.
ما یک معلول را باید ضرب در عدد ۵ و یا ۶ کنیم، یعنی با هر یک معلول خانواده، اطرافیان، مردم و جامعه و دیگران درگیر می‌شوند و باید انرژی بسیاری مصروف آنها شود و اگر ما بتوانیم قوانین را به درستی اجرا کنیم بسیار مطلوب باشد.
نگرش‌های غلط و تابوهایی وجود دارد، ما را به عنوان یک موجود غیر و ناشناس می شناسند، البته مسئولان هم با مردم هم نظرند و شهروندان درجه چندم جامعه هستیم.
قانون ما نباید فرد محور باشد، با رفتن یک آقایی از ریاست جمهوری و یا فلان وزارت خانه آن قانون فراموش شود، ما از دوره آقای احمدی نژاد تا به حال ۶ سال معطلی اجرای قانون حمایت از معلولان را داشتیم. دوره دوم آقای احمدی نژاد و دوره اول آقای روحانی یک معلقی در اجرای قانون معلولان داشتیم.
خانم هاشمیان مدیر موسسه نور آسمانی و فعال در حوزه سندروم داون:
بچه های ما که از نظر ذهنی مشکل دارند دارای مشکلات عدیده ای هستند، ما به بچه ها می گوییم که حواستان به ماشین باشد اما ذهن آنها یاری نمی‌کند و حتی ممکن است بروند وسط خیابان و بایستند و ماشین با آنها برخورد کند!
بهزیستی باید به فکر احداث مراکزی باشد که بتوانیم با نظارت خود ما خانواده ها این فرزندان را در آنجا نگهداری کنیم، ما می توانیم شیفتی در کنار این فرزندان باشیم و آنها را چون امروز حمایت کنیم.
مبصر:
من از خبرگزاری فارس که با برگزاری میزگرد خبری این فرصت رو در اختیار ما قرار داد تا برخی از مشکلات این قشر از جامعه رو مطرح کنیم صمیمانه ممنونم و امیدوارم که اینگونه تعاملات با این خبرگزاری و سایر رسانه ها مستمر باشد.
عابدین زاده:
ما هم مشکلات بسیاری داریم، از جمله آنها می‌توان به تهیه ابزارها و وسایل مصرفی اشاره کرد. امروز سمعک‌هایی که بهزیستی می‌دهد کیفیت آنچنانی ندارد و به همین خاطر مجبوریم آنها را کنار بگذاریم و برویم خودمان خرید کنیم. آن هم گران است و باید بیمه‌ها تقبل کنند.
منبع: خبرگزاری فارس
۱۴۰۰/۰۳/۰۵
