صحبتهای آقای عابدین زاده رئیس هیئت مدیره در مراسم هفته جهانی ناشنوایان ۵ مهر ماه ۱۳۹۷
عرض سلام و ادب واحترام دارم خدمت تمامی میهمانان عزیز و مسئولین گرامی که با حضور گرم و صمیمانه خود در مراسم گرامی داشت روز جهانی ناشنوایان ما را در راه رسیدن به اهدافمان یاری می نمایند. تسلیت عرض می کنم ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان امام حسین (ع) و یاران باوفایشان را، و امیدوارم که رهور راه آن امام باشیم.
ضمن گرامیداشت هفته جهانی ناشنوایان، این روز را که متاسفانه در سال جاری از تقویم هجری شمسی خذف شده به ناشنوایان سراسر کشور تبریک می گویم و آرزو می کنم شاهد موفقیت عزیزان ناشنوا در عرصه های مختلف علمی، فرهنگی، هنری، ورزشی و اجتماعی باشم.
هرساله روز، جهانی ناشنوایان با شکوه و عظمت خاصی برگزار، و خواسته ها و نیازهای ناشنوایان عنوان می گردد. اما دریغ از عنایت مسئولین برای رسیدن به آنچه که جز حقوق اولیه ی آنان است. هنوز پس از گذشت سالها ناشنوایان بعنوان یکی از اقشار آسیب پذیر جامعه جایگاهی که شایسته آنان است کسب ننموده اند. شاید عدم توانایی در برقراری ارتباط باعث این محرومیت شده است. هرگاه سخن از مسائل و مشکلات معلولین به میان می آید معلولین شنوایی جز آخرین گروهی هستند که به نیازهایشان توجه می شود. معلول، معلول است هر معلولیتی مشکلات و نیازهای مختص به خودش را دارد. این تفکرکه در بین برخی از کارشناشان و مددکاران محترم حوزه توان بخشی وجود دارد صحیح نیست که شما نسبت به معلولین دیگر مشکلی ندارید، کافیست فقط یک روز دنیای سکوت را تجربه کنید نه صدایی، نه کلامی. معلولین جسمی و بینایی می شنوند، حرف میزنند، می توانند بدون کمک فرد دیگری مشکل خود را بیان کنند اما افراد ناشنوا با دو معلولیت رو به رو هستند، از یک سو نمی توانند بشنوند و حرف بزنند و از سوی دیگر کسی متوجه حرفهایش نمی شود و از جامعه طرد می شوند.این یک معضل است که دیگران به جای ما تصمیم بگیرند بهتر است مسئولین جهت ایده های جدید از کارشناسان انجمن بهره ببرند.چرا رسانه ها توجهی خاص به خواسته های قشر ناشنوا که خودشان بیان می کنند معطوف نمی دارند؟ بهتر است سازمان بهزیستی کشور و وزارت بهداشت خدمات ویژه مانند سمعک، گفتار درمانی، تربیت شنوایی و دستگاه آلارم ویژه ناشنوایان را به جامعه ناشنوایان ارائه دهد؟ چرا تمام کمک هزینه های گزاف به کاشت حلزون اختصاص می یابد؟پس سهم ما سمعکی ها چه می شود؟ چه کسی پاسخگوماست؟
باتصویب قانون جامع حمایت از حقوق معلولین روزنه ی امیدی در دل ما روشن شد اما باز هم ناشنوایان دیده نشدند و به مهمترین نیازشان که همانا به رسمیت شناختن زبانشان است توجهی نشد برهمین اساس انجمن خانواده ناشنوایان با راه اندازی کمپین حمایت از زبان اشاره که هم اکنون دارای ۷۰۰۰ عضو است، امید آن دارد تا در قالب لایحه قانونی به رسمیت شناخته شود. از سازمان بهزیستی کشور و سازمان آموزش و پرورش استثنایی خواستاریم پیگیری و اقدامات لازم را در این زمینه در دستور کار خود قرار دهند؛ من اطمینان دارم با به رسمیت شناختن زبان اشاره اکثر مشکلات مربوط به آموزش مترجم و بهرمندی از آنان جهت رفع مشکل برقراری ارتباط حل خواهد شد.
در دو سال گذشته انجمن ناشنوایان با درخواستهای بی شماری از سوی اعضایش روبرو بوده و از نهایت تلاش خود را با توجه به آنکه در این مدت بودجه ایی از سوی سازمان بهزیستی دریافت ننموده برای حل مشکلات آنان بکار گرفته و این کم لطفی از سوی مسئولین سازمان به جامعه ناشنوایان، ما را از رسیدن به اهدافمان دور می سازد. امیدوارم توجه به نیازها و خواسته های ناشنوایان از سوی مسئولین معطوف به این روز نشود و با بهرمندی از کارشناسان ِناشنوایی که در حال حاضر به جامعه ناشنوایان خدمت می کنند در جلساتی که برای آنان برگزار می شود، در سال آینده شاهد پیشرفت روز افزون این عزیزان و حل مشکلات آنان باشیم. به امید آن روز و با تشکر از توجه شما عزیزان.
روابط عمومی انجمن خانواده ناشنوایان ایران
